امام صادق (ع) مومنان را به خواندن کدام سوره توصیه کرده‌اند؟

 

به گزارش غرب ایران، سوره «نوح» هفتاد و یکمین سوره قرآن است و در جزء بیست و نهم آن قرار دارد.

 

در این سوره به دعوت مستمر حضرت نوح (ع) به توحید و کیفیت این دعوت و چگونگی برخورد حضرت نوح (ع) با قوم لجوج خود که حاضر به ایمان آوردن نبودند، پرداخته شده است.

امام صادق (ع) درباره فضیلت تلاوت سوره نوح می‌فرماید: هر کس که به خدا ایمان دارد و کتابش را قرائت می‌کند، قرائت سوره نوح را رها نکند. هر بنده‌ای که با امید به پاداش الهی و شکیبایی در راه خدا سوره نوح را در نماز‌های واجب و مستحب خود بخواند، خداوند او را در خانه‌های نیکوکاران مسکن دهد.

پیامبر (ص) نیز در این باره فرمودند: هر کس سوره نوح را قرائت کند، از مومنانی است که دعای حضرت نوح (ع) شامل حال او می‌شود.

متن سوره نوح همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

إِنَّا أَرْ‌سَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١﴾

ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که: قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده(۱)

قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿٢﴾

نوح گفت:اى قوم من، من شما را هشدار دهنده‌اى آشکارم(۲)

أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِیعُونِ ﴿٣﴾

که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید(۳)

یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَ یُؤَخِّرْ‌کُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّـهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ ۖ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٤﴾

تا برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و اجل شما را تا وقتى معین به تأخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تأخیر بر نخواهد داشت(۴)

قَالَ رَ‌بِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَ نَهَارً‌ا ﴿٥﴾

نوح گفت:پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم(۵)

فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَ‌ارً‌ا ﴿٦﴾

و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود(۶)

وَ إِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَ أَصَرُّ‌وا وَ اسْتَکْبَرُ‌وا اسْتِکْبَارً‌ا ﴿٧﴾

و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند(۷)

ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارً‌ا ﴿٨﴾

سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم(۸)

ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَ أَسْرَ‌رْ‌تُ لَهُمْ إِسْرَ‌ارً‌ا ﴿٩﴾

باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت و پوشیده نیز به ایشان گفتم(۹)

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُ‌وا رَ‌بَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارً‌ا ﴿١٠﴾

و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است(۱۰)

یُرْ‌سِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُم مِّدْرَ‌ارً‌ا ﴿١١﴾

تا بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد(۱۱)

وَ یُمْدِدْکُم بِأَمْوَالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارً‌ا ﴿١٢﴾

و شما را به اموال و پسران، یارى کند، و برایتان باغ‌ها قرار دهد و نهر‌ها براى شما پدید آورد(۱۲)

مَّا لَکُمْ لَا تَرْ‌جُونَ لِلَّـهِ وَ قَارً‌ا ﴿١٣﴾

شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید؟ (۱۳)

وَ قَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارً‌ا ﴿١٤﴾

و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است(۱۴)

أَلَمْ تَرَ‌وْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّـهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿١٥﴾

مگر ملاحظه نکرده‌اید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (۱۵)

وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورً‌ا وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَ‌اجًا ﴿١٦﴾

و ماه را در میان آن‌ها روشنایى‌بخش گردانید و خورشید را چون چراغى قرار داد(۱۶)

وَ اللَّـهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْ‌ضِ نَبَاتًا ﴿١٧﴾

و خداست که شما را مانند گیاهى از زمین رویانید(۱۷)

ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَ یُخْرِ‌جُکُمْ إِخْرَ‌اجًا ﴿١٨﴾

سپس شما را در آن بازمى‌گرداند و بیرون مى‌آورد بیرون‌آوردنى عجیب (۱۸)

وَ اللَّـهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْ‌ضَ بِسَاطًا ﴿١٩﴾

و خدا زمین را براى شما فرشى گسترده ساخت(۱۹)

لِّتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿٢٠﴾

تا در راههاى فراخ آن بروید(۲۰)

قَالَ نُوحٌ رَّ‌بِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَ اتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَسَارً‌ا ﴿٢١﴾

نوح گفت:پروردگارا ، آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود(۲۱)

وَ مَکَرُ‌وا مَکْرً‌ا کُبَّارً‌ا ﴿٢٢﴾

و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند(۲۲)

وَ قَالُوا لَا تَذَرُ‌نَّ آلِهَتَکُمْ وَ لَا تَذَرُ‌نَّ وَدًّا وَ لَا سُوَاعًا وَ لَا یَغُوثَ وَ یَعُوقَ وَ نَسْرً‌ا ﴿٢٣﴾

و گفتند: زنهار، خدایان خود را رها مکنید و نه «وَدّ» را واگذارید و نه «سُواع» و نه «یَغُوث» و نه «یَعُوق» و نه «نَسْر» را (۲۳)

وَ قَدْ أَضَلُّوا کَثِیرً‌ا ۖ وَ لَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿٢٤﴾

و بسیارى را گمراه کرده‌اند بار خدایا جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى (۲۴)

مِّمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِ‌قُوا فَأُدْخِلُوا نَارً‌ا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ أَنصَارً‌ا ﴿٢٥﴾

تا به سبب گناهانشان غرقه گشتند و پس از مرگ در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند(۲۵)

وَ قَالَ نُوحٌ رَّ‌بِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْ‌ضِ مِنَ الْکَافِرِ‌ینَ دَیَّارً‌ا ﴿٢٦﴾

و نوح گفت:پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار(۲۶)

إِنَّکَ إِن تَذَرْ‌هُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَ لَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرً‌ا کَفَّارً‌ا ﴿٢٧﴾

چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى‌کنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (۲۷)

رَّ‌بِّ اغْفِرْ لِی وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ لَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارً‌ا ﴿٢٨﴾

پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مومنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکت ستمگران میفزاى(۲۸)

انتهای پیام/خ